Od kanapek do budżetu

Zaczęło się w latach 100-300 n.e. od rzymskiego loculus (małe miejsce), które było teczką noszoną przez rzymskich żołnierzy jako część ich bagażu. Były one wykonane ze skóry koziej lub cielęcej i posiadały zamykaną przednią klapę. Loculus skrywał żołnierskie racje żywnościowe oraz przedmioty osobiste. W XV wieku, chociaż Imperium Rzymskie już upadło, teczka nadal ma się dobrze i używana jest nawet przez dzieci w wieku szkolnym, co wiemy chociażby ze sztuk Szekspira.

Przełom nastąpił w XVII wieku - pojawiły się kieszenie. Teczki nie były już tak niezbędne, stały się więc bardziej wyspecjalizowane, jak np. teczka lekarska czy żołnierska. Te należące do żołnierzy armii Napoleona czy Amerykanów podczas wojny secesyjnej miały dodatkowo szelki na ramiona.
Mniej więcej w tym samym czasie, w 1860 roku, premier Wielkiej Brytanii, rezydujący na ulicy Downing Street 10, zapoczątkował coroczny rytuał prezentacji ustalonego na przyszły rok budżetu, w formie dokumentów zamkniętych w czerwonej skórzanej teczce (słowo “budżet” wywodzi się od łacińskiego bolga, co oznacza właśnie skórzaną torbę lub teczkę). Tradycja ta przetrwała następne 150 lat, czyniąc teczkę synonimem finansów, gospodarki i biznesu.

Mini-biuro

Teczka, w swojej najsztywniejszej formie zwana też aktówką (od akt noszonych przez prawników), długo była rozwiązaniem, które wysyłało jasny sygnał do współpracowników, klientów i w zasadzie wszystkich osób, z którymi wchodziło się w interakcję: „ma teczkę, musi być ważny”. Dziś moda biznesowa znacząco wyluzowała i choć designerskie aktówki nadal coś znaczą, większość ludzi przeniosła się do plecaka lub nowoczesnych, wygodnych teczek (takich jak nasza!). Najważniejszą bowiem funkcją w XXI wieku jest miejsce na laptopa, który stał się przenośnym biurem.